Huibrecht Gerrit van den Doel (1923-2002) bleef in Australië hangen
Net als zijn vader was Huib van den Doel zeeman. Van het gezin waar hij uit kwam,
was hij het minst in ons land. Tijdens de oorlog verbleef hij in Frankrijk. Toen
het zuiden van ons land bevrijd was, trok hij naar Breda in afwachting van de
bevrijding die uiteindelijk nog lang op zich liet wachten.
Tijdens een van zijn zeereizen in de vijftiger jaren (waarschijnlijk 1956) stapte
hij na onenigheid in Sydney (Australië) van boord. Daardoor raakte hij zijn
monsterboekje kwijt en moest hij daar vijf jaar blijven. Die vijf jaar werden er
meer. Hij werkte in verschillend fabrieken. In het begin werd hij geholpen door
het Leger des Heils. Zij adviseerden hem om zich aan te melden bij de autoriteiten,
waarna hij toestemming kreeg in Australië te blijven. Op 6 september 1966 kreeg
Huib in het stadhuis van Sydney de Australische nationaliteit.
De uitspraak van zijn naam leverde problemen bij de Aussies op. De ui-klank is een
foneem die je in andere talen niet tegenkomt. Zelfs in ons eigen land kunnen ze
deze klank niet overal uitspreken. Zo spreekt men de naam Huib op het geboorte-eiland
van de eerste Huibrecht Gerrit uit als Huub. De Aussies spraken zijn naam uit als
het Engelse Hope. Dat vonden ze geen naam. Omdat ze hem grappig vonden, noemden
ze hem Bob, naar de Amerkaanse komiek Bob Hope. Huib vond het allemaal best.
Nadat hij Engels leerde spreken kreeg hij verschillende banen. Hij werkte
verscheidene jaren als lifttechnicus bij Otis. Hij was kabellasser, wat vakkundig
en intensief werk was. Hij bekabelde de liften in Sydney's Centrepoint Towers.
Nadat Bob diabetes kreeg en insulineafhankelijk werd, kon hij alleen maar lichte
werkzaamheden verrichten. Hij besloot naar Bornaderry te verhuizen waar Mary, de
dochter van een vriend, woonde. Daar begon hij een grote werkplaats waar hij,
geïnspireerd door de vele jaren dat hij vaarde, modelschepen bouwde. Immers,
Bobs vader en broer waren eveneens machinist. In zijn jonge jaren ging hij met
zijn vader naar zee, waar hij op sleepboten in de buurt van Nederlandse havens
vaarde. Zijn broer maakte een manshoge Eiffeltoren. Dit motiveerde Bobs interesse
in modelbouw. Bob maakte zeer vakkundig replica's van het soort sleepboten, waar
hij in zijn jonge jaren op vaarde. Dit inspireerde hem tot het maken van zelfbedachte
modellen. Hij maakte zijn modellen van alles wat in zijn schuur voor handen was of
wat hij in kringloopwinkels kocht. Wanneer hij een goed idee had ging hij linea
recta naar zijn schuur en werkte tot soms wel half vijf in de ochtend door. Het
was zijn lust en zijn leven.
Hij leerde mensen in Nowra kennen die in tweedehands artikelen handelden. Mensen
gaven hem dozen vol rommel en afgekeurd fabrieksmateriaal, waarvan ze dachten dat
hij het kon gebruiken. Bob transformeerde het gewone en wereldse op een inventieve
manier tot iets moois.
Bob hield van Australië en hij was een prettige en eerlijk burger, gewaardeerd door
zijn vrienden. Bob is nooit getrouwd geweest en had evenmin kinderen.
Bob overleed op 30 mei 2002, 78 jaar oud.
Het gezin, waar Huibrecht Gerrit opgroeide
Klik hier voor de persoonskaart van Huibrecht Gerrit
Met dank aan Rennie Degeling-van den Doel
Tekst: Mary Morres
Bewerking: Peter van den Doel