| Aantekeningen |
- Berengarius huwt als aanhanger van koning Hugo van Italië (926-947) diens nicht en beheerst na 936 grote delen van Noord-Italië waarna Hugo hemgaat wantrouwen. Hij vlucht daarom in 941 naar de Duitse koning Otto Ien doet een mislukte poging de macht in Italië te herwinnen door een inval van Hongaren in Noord-Italië uit te lokken. Herovert in 950 met een Zwabisch leger (en met instemming van Otto I) delen van Lombardijen.Hij laat zich (na de plotselinge dood van Hugo's zoon Lotharius) op 15 december 950 te Pavia samen met zijn zoon Adalbert ijlings tot koningen van Italië kronen. de weduwe van Lotharius (Adelheid) behandelt hij op een onwaardige wijze, zet haar zelfs gevangen. Zij weet echter in 951 te ontsnappen en vlucht naar Otto I die met haar trouwt en daarna met een groot leger in Italië ingrijpt en zich in Pavia als koning van Italië laat huldigen.Berengarius laat zich op 7 augustus 952 te Augsburg tot vazal van Otto verklaren, moet het markgraafschap Verona (waaronder Aquileia, Friuli, Istrië en Trentino) afstaan aan Beieren. Hij bestuurt dan nog wel Italië metbehoud van de koningstitel totdat Otto opnieuw ingrijpt. Berengarius biedt vanuit verschillende centra (die aan naaste familileden zijn toevertrouwd) naar vermogen verzet daartegen, trekt zich zelfs in het Exarchaar terug waar hij (samen met zijn vrouw Willa die zich weer bij hem heeft gevoegd) na een maandenlang beleg gevangen genomen wordt in kasteel San Leo bij Montefeltre (omstreeks Kerst 963) en overgebracht wordt naar Duitsland waar hij in Bamberg is overleden.Bij de strijd om het Italiaanse koningschap met graaf Hugo van Arles liet Berengarius in Alemanië troepen bewapenen om daarmee de Italiaanse kroon te veroveren. Zijn tegenspeler Hugo brak daarop zijn strijd tegen de Saraceense benden - die vanuit hun basis in Fraxinetum bij St.Tropez voortdurend rooftochten ondernamen - af en spande de Saracenen voor zijn eigen oorlog tegen de Piemontesen in. Ze moesten de Alpenpassen bezetten omBeringarius' troepen tegen te houden. Als vergoeding mochten ze van pelgrims naar Rome losgeld vorderen.
Berengarius II van Italië, ook Berengar II, (ca. 900-Bamberg, 6 augustus 966) was van 950 tot 952 koning van Italië maar moest zich daarna onderwerpen aan Otto I de Grote. Hij bleef proberen om een onafhankelijke politiek te voeren en werd uiteindelijk in 960 verbannen naar Bamberg.
Na het overlijden van zijn vader Adalbert van Ivrea in 923/924, werd Berengar een van de machtigste edelen in het noorden van Italië. Hij was graaf van Milaan en markgraaf van Ivrea, Piëmont en Lombardije. Hij was een belangrijke vazal van koning Hugo van Arles en trouwde met diens nicht Willa (912 - na 966). In 926 vocht hij voor Hugo tegen Rudolf II van Bourgondië toen die tevergeefs probeerde om voor de tweede keer koning van Italië te worden. Tot 945 bleef het relatief rustig in Italië. In dat jaar vertrouwde Hugo (die tegen die tijd overal samenzweringen vreesde) de machtspositie van Berengar en zijn broer Anskar (hertog van Spoleto) niet meer. Hugo liet Anskar vermoorden en nodigde Berengar uit aan het hof, met het doel om hem de ogen uit te steken. Hugo's zoon Lotharius waarschuwde Berengar die naar Duitsland kon vluchten. Met toestemming van Otto I verzamelde hij een leger in Zwaben. Daarmee keerde Berengar terug naar Italië en versloeg Hugo. Lotharius werd tot koning gekroond maar Berengar werd de sterke man achter de troon.
In 950 overleed Lotharius en Berengar liet zichzelf op 15 december te Pavia tot koning kronen, zijn zoon Adalbert werd tot medekoning gekroond. Berengar en Willa wilden dat Lotharius' weduwe Adelheid (heilige) met Adalbert zou trouwen maar zij weigerde dat, en werd gevangengezet in Garda. Zij wist te ontsnappen en vroeg koning Otto I om hulp, en trouwde uiteindelijk met hem. Dit was de aanleiding voor Otto I om Italië binnen te vallen en zich de Italiaanse troon toe te eigenen, zonder de gebruikelijke koningsverkiezing. Berengar vluchtte naar San Marino maar ging later in op onderhandelingen. Op 7 augustus 952 erkende Berengar te Augsburg het gezag van Otto, en nam genoegen met de positie van onderkoning van Italië. Friuli en het strategische markgraafschap Verona bleven echter onder Duitse controle.
Toen Otto's oudste zoon Liudolf van Zwaben tegen zijn vader in opstand kwam, gaf dit Berengar de gelegenheid om Verona en Friuli weer te bezetten. In 957 verzoenden Liudolf en Otto zich weer en Liudolf trok naar Italië om orde op zaken te stellen. Berengar werd gevangengenomen maar omdat Liudolf korte tijd later overleed, werd Berengar weer vrijgelaten en kon hij zijn positie hernemen. Toen Berengars zoon Wido in 959 Spoleto veroverde voelde de paus zich zo in het nauw gebracht dat hij, samen met enkele edelen, Otto vroeg om in te grijpen. In 961 trok Otto naar Italië en kon Berengar eenvoudig verdrijven omdat die door zijn troepen in de steek werd gelaten. Berengar en Willa zochten hun toevlucht in de vesting San Leone, bij Urbino, in de Kerkelijke Staat. Otto liet deze situatie voortduren tot 963 en toen zette hij de paus af en nam Berengar en Willa gevangen. Berengar werd verbannen naar Bamberg en werd na zijn overlijden met koninklijke eer begraven in Regensburg.
Berengar was een zoon van Adalbert van Ivrea en Gisela van Friuli, dochter van Berengarius I van Friuli. Hij trouwde met Willa III van Toscane, dochter van Boso III van Arles en Willa van Bourgondië. Berengar en Willa hadden de volgende kinderen:
Adalbert
Wido (ovl. 25 juni 965), 957 markgraaf van Ivrea, veroverde in 959 Spoleto en Camerino. Trok zich na de inval van Otto, samen met Adalbert terug op enkele kastelen in de Alpen en sneuvelde tijdens een veldslag aan de Po.
Koenraad (ovl. ca. 1000), 957 graaf van Milaan. Erkende in 965 het gezag van Otto en werd benoemd tot markgraaf van Ivrea.
Gisela, gehuwd met Rambold, een ambassadeur van Otto in 944. Wordt in 965 vermeld als non.
Gerberga getrouwd met Aleramo van Monferrato
Suzanna van Italië
Bertha, in 952 abdis van San Sisto, Piacenza
|
ca. 901 - 966 (~ 65 jaar)
: Adres
: Locatie
: Stad/Dorp
: Gemeente/Graafschap
: Staat/Provincie
: Land
: Nog niet ingesteld