• Persoon
• Voorouders
• Nakomelingen
• Verwantschap
• Tijdlijn
• Gezin
• Suggestie

Vijf en negentig-jarige met koninklijk zilver geëerd

MELISKERKE. - “Die mensen van de krant toch, é zegt hij wel driemaal. Dat heeft hij van zijn leven nog niet meegemaakt”. En dan schudt hij zijn hoofd met het gebruind en gegroefd gezicht, met het Walcherse petje, waaronder een krans van spierwitte haren uitkomt.
Nu, ook wij hebben het van ons leven nog niet meegemaakt: Een 95-jarige onderscheiden en dat voor werk, waarmee hij veertien jaar en langer geleden ophield.

Gistermorgen heeft burgemeester G.A.A. Adelaar de eremedaille in zilver verbonden aan de orde van Oranje-Nassau gespeld op de borst van de heer A. Davidse. Een indrukwekkende lijst van verdienstelijkheden kan de heer Davidse aanvoeren. Van 1916 tot 1946 was hij gemeenteontvanger. Van 1916 tot 1948 secretaris-penningmeester van het Burgerlijk Armbestuur, van 1891 tot 1931 klokkenist en klokkeluider, van 1922 tot 1947 secretaris-penningmeester van de Coöperatieve Brandstoffenvereniging.


Maar bij zijn afscheid, in 1948, als gemeenteontvanger, was hij nog geen veertig jaar in gemeentedienst. Daaromheen eremedaille voor de heer Davidse. Burgemeester Adelaar heeft echter gemeend, dat zo grote verdiensten als die van de heer Davidse, niet ongeëerd moeten blijven. Hare Majesteit was het met hem eens.

Overigens kan de oude heer Davidse het zelf beter uitrekenen. Ik ben wel 120 jaar in diens van de gemeente geweest, zegt hij. En hij rekent voor: van 1916 tot 1946, van 1916 tot 1948, van 1891 tot 1931 …….

Driehonderd

— Ik ben maar twee jaar op school geweest, vertelt de oude heer, die gisteren precies 95 jaar was. In Middelburg, zijn geboortestad was dat. Met z'n driehonderden gingen ze op school. Op de dorpen romdom Middelburg was toen nog geen christelijke school.

— Maar schrijven en lezen, dat had m'n vader me geleerd. In die twee jaar
leerde ik algebra en taal en meetkunde heb ik ook nog gehad.
Ja, de oude Davidse is een pientere knaap geweest, vroeger, en hij is het nog. Maar dat neemt niet weg, dat hij heel wat avonden over de boeken gebogen heeft gezeten, toen hij pas ontvanger was. Daar kwam wat voor kijken.

Veertig jaar heeft de heer Davidse er voor gezorgd, dat de klok in de toren
van Meliskerke in orde was. Veertig jaar luidde hij die klok, elk jaar op
Koninginnedag. En ook als er brand was, maar dat was een zeldzaamheid op Meliskerke.

Het is niet omdat hij dit allemaal heeft gedaan, vertelde ons de burgemeester, maar om de manier waaróp hij het heeft gedaan.

En dat had de zestienjarige jongen Davidse, die elke dag, van Middelburg naar Meliskerke kwam gelopen om bij zijn baas, een wagenmaker, het vak te leren, nooit gedacht, dat nog eens zo'n geacht inwoner zou worden van dit dorp!